نتایج آزمایشات باید در کنار یافته های بالینی بیمار تفسیر شود. گاهی ممکن است تشخیص بین عفونت نهفته و عفونت فعال مشکل باشد. در بدن افراد سالم که قبلا با VZV آلوده شده اند، حتی پس از بهبودی نیز ممکن است ویروس وجود داشته باشد. VZV ممکن است به طور متناوب دوباره فعال شده و بدون ایجاد علایم بالینی، تعدادی ویروس در مایعات بدن وارد شود. کودکان و افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی ممکن است واکنش چندانی به عفونت با VZV نشان ندهد. در این صورت، حتی با وجود عفونت فعال، سطح آنتی بادی های IgM و IgG ممکن است پایین تر از حد انتظار باشد. ویروس ممکن است در نمونه ی مورد آزمایش به تعداد کافی وجود نداشته و شناسایی نشود. الف. تفسیر سنجش آنتی بادی ها وجود هر دو آنتی بادی IgM و IgG همراه با علایم بیماری: به این معنی است که شخص یا به تازگی و برای اولین بار در معرض VZV قرار گرفته، یا این که عفونت قبلی در او دوباره فعال شده است. وجود آنتی بادی IgMبه تنهایی: به احتمال زیاد نشان دهنده ی یک عفونت «بسیار اخیر» است. وجود آنتی بادی IgM به تنهایی در یک نوزاد: نشان دهنده عفونت مادرزادی است. پایین بودن سطح آنتی بادی های IgM و IgG در حضور علایم بیماری: نشان دهنده ی عدم ابتلا به VZV است؛ از طرفی ممکن است واکنش سیستم ایمنی ضعیف بوده و به قدر کافی آنتی بادی علیه ویروس تولید نشده باشد. ب. تفسیر آزمایشات تجسس ویروس-Viral detection مثبت شدن کشت ویروس: نشان دهنده ی عفونت فعال می باشد. منفی شدن کشت ویروس: علایم بیمار به احتمال زیاد به دلیل دیگری غیر از عفونت با VZV است. با این که ویروس در نمونه ی مورد آزمایش قابل تشخیص نبوده است. مثبت شدن تست VZV DNA: نشان دهنده ی وجود ویروس VZV در بدن است. بالا بودن سطح بالای DNA ویروس در نمونه، معمولا نشان دهنده ی عفونت فعال است. سطح پایین DNA ویروس نشان دهنده ی عفونت است؛ اما ممکن است با علایم همراه نباشد. منفی شدن تست VZVDNA: عفونت با VZV را به طور قطع رد نمی کند ویروس ممکن است به تعداد بسیار کم وجود داشته و با متد مورد استفاده قابل شناسایی نبوده باشد یا این که ویروس در «نمونه مورد آزمایش» وجود نداشته باشد.