سطح GGT خون به تغییرات فعالیت کبد بسیار حساس است. به طور طبیعی سطح GTT در خون پایین است. اگر کبد آسیب ببیند سطح GGT درخون افزایش می یابد. معمولا GGT اولین آنزیمی است که در پی انسداد مجاری صفراوی (به علت تومور یا وجود سنگ صفرا) مقدار آن در خون افزایش می یابد. به همین دلیل نیز تست GGT حساس ترین تست جهت تشخیص بیماری های مجاری صفراوی است. با این حال تست GGT برای تشخیص و افتراق بین علت های مختلف آسیب کبدی مناسب نیست، به دلیل آنکه GGT ممکن است در بسیاری از بیماری های کبد اعم از سرطان کبد و هپاتیت ویروسی و نیز بعضی بیماری ها با منشا غیر کبدی، مانند سندرم حاد کرونر افزایش یابد. در بعضی از بیماری ها کبد و مجاری صفراوی هر دو آنزیم ALP و GGT افزایش می یابند، اما در بیماری های استخوانی فقط آنزیم ALP افزایش نشان می دهد. به این منظور تست GGT معمولا به همراه سایر آزمایشات پانل کبد از جمله ALT، ALPAST و بیلیروبین انجام می شود. در صورت بالا بودن سطح آنزیم ALP و طبیعی بودن سایر تست های پانل کبد(ALT و AST)، به منظور بررسی علت افزایش ALP تست GGT انجام می شود. بالا بودن ALP در حضور GGT طبیعی یا پایی