علل عمده افزایش B2M عبارتند از: به طور طبیعی فقط مقادیر اندکی از پروتئین B2M در ادرار یافت می شود، اما در آسیب های کلیوی به دلیل ناتوانی کلیه ها در باز جذب B2M، مقدار ان در ادرار افزایش می یابد. سطحB2M ممکن است در مایع مغزی-تخاعی در بیماران مبتلا به لوسمی و لنفوم، همچنین در بعضی از بیماری های مزمن از جمله ام.اس. و عفونت با ویروس HIV افزایش یابد. افزایش مقدار B2M در مایع مغزی نخاعی بیماران مبتلا به ایدز می تواند نشان دهنده ی درگیری دستگاه عصبی مرکزی باشد. بیماری هایی که موجب افزاش سرعت تکثیر و مرگ سلولی می شوند، عفونت های حاد، غفونت های ویروسی مانند سیتومگالو ویروس، بعضی از بیماری های تحریک کننده ی سیستم ایمنی بدن و همچنین بیماری های اتوایمیون ممکن است باعث افزایش سطح B2M شوند. مصرف بعضی داروها مانند لیتیوم، سیکلوسپورین، سیسپلاتین، کربوپلاتین، و آنتی بیوتیک های خانواده آمینوگلیکوزید ممکن است باعث افزایش B2M در خون یا ادرار شود. وجود B2M در خون یا ادرار نشان دهنده ی وجود یک اختلال در بدن است، اما تشخیص قطعی برای یک بیماری خاص نمی باشد. در بیماران مبتلا به مولتیپل میلوم، لو